مثل شب

شب چرا به صبح می­ رسد؟ چرا به روشنی می ­رسد؟

چون سیر می­ کند، چون حرکت می­ کند.

ما هم مثل شب ­ایم، تاریک و ظلمانی هستیم. اگر در راه خدا سیر کنیم، سلوک کنیم، حرکت کنیم، ما هم به صبح و روشنایی می ­رسیم و هر چیزی برای ما روشن خواهد شد.

این است که قرآن­ کریم می ­فرماید:

«سِیرُواْ»

سیر کنید، حرکت کنید، نایستید، ساکن نباشید، راه بیفتید؛ البته در مسیرحق.

  مثل طعم آب

هر چیزی خالصش خوب است.

مثل گلاب و عسل که خالص­شان خوب است؛ حتی خود آب خالصش خوب است.

آبی که توی یخچال می­ گذاری بوی طالبی و گوشت و ماست می­ گیرد. این آب دیگر گوارا نیست.

آبی گوارا است، که طعم آب داشته باشد، بوی آب داشته باشد، رنگ آب داشته باشد.

عبادت هم همین­طور است .خالص آن خوب است.

این است که قرآن­ کریم می ­فرماید:

« أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِیَّاهُ»

جز خدا هیچ­کسی را بندگی نکنید. یعنی بندگی خود را خالص کنید.

 مثل صبح

گل و گیاه را اول صبح آب می ­دهند، چون جذب بیشتری دارد.

ما آدم ­ها هم همین ­طور...

یعنی اگر بخواهیم برکات بیشتری را جذب کنیم، باید صبح­ خیز واهل سحر باشیم.

صبح در دستگاه خداوند قیمت دارد. به همین خاطر خداوند به آن سوگند یاد می­ کند.

«وَالصُّبْحِ... »

سوگند به صبح.

 مثل آب جوی

یک جوی اگر خشک و بی­ آب باشد، خس و خاشاک در آن­جا جمع می ­شوند. جوی بی آب، نه جایی را سبز می­ کند و نه کسی هوس می­ کند کنارش بنشیند.

ما آدم ­ها هم مثل جوی آبیم.

هیچ ­چیز برای جوی، مثل آب نمی ­شود، و هیچ ­چیز هم برای ما مثل خدا نخواهد شد.

 «لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ »

یعنی هیچ چیزی جای خدا را پر نمی­ کند.

پر شویم از خدا و گرنه پر می­ شویم از خس و خاشاک و گرد و غبار گناه.

اگر خدا را بیاوریم در زندگی، زیبا می ­شویم، تماشایی می­ شویم، هم خود سبز می­ شویم و هم پیرامون خود را سبز و سرسبز خواهیم کرد.

 مثل درخت انگور

درخت انگور اگر بخواهد بیشتر رشد کند و بار و محصول بیشتری داشته باشد باید تکیه کند، آن هم بر تکیه­ گاهی محکم و رفیع و بلند.

ما هم اگر بخواهیم در این عالم رشد کرده و بار و حاصل بیشتری داشته باشیم باید تکیه کنیم، آن هم بر تکیه­ گاهی که قادر باشد و بالا و بلند.

ازخدا قادرتر و رفیع ­تر کیست؟ و کجاست؟

این است که خود در قرآن­ کریم می ­فرماید:

«أَلاَّ تَتَّخِذُواْ مِن دُونِی وَکِیلًا»

جز من هیچ­ کسی را تکیه ­گاه خود قرار ندهید.

 
 نویسنده: محمد رضا رنجبر
 
منابع:
1. سوره ­ی الصف، آیه ­ی 2
2. سوره­ ی الاسراء، آیه­ ی 23
3. سوره­ ی المدثر، آیه­ ی 34
4. سوره­ ی الشوری، آیه­ ی11
5. سوره­ ی الاسراء، آیه ­ی 2